"Italië heeft nu geen excuses meer; het moet de staat Palestina erkennen", zegt de nieuwe Palestijnse ambassadeur, Abuamara.

Mona Abuamara, de nieuwe ambassadeur van Palestina in Italië, gaf een exclusief en uitgebreid interview aan l'Unità .

Mevrouw de ambassadeur, kan er sprake zijn van echte vrede zonder een einde aan de Israëlische bezetting? Nee, er kan geen ware vrede zijn, want er kan geen ware vrede zijn zonder ware rechtvaardigheid. En er kan geen ware rechtvaardigheid zijn zonder een einde aan de langdurige en voortdurende bezetting die de vorm aannam van apartheid en genocide.

Hoe beoordeelt u het "Trump Plan" in dit scenario? Op de grond wankelt het staakt-het-vuren en blijft het dodental stijgen. Dit plan omvat een staakt-het-vuren en mag niet worden verward met het concept vrede. Vrede kan immers niet beperkt blijven tot Gaza alleen. Het moet het gehele Palestijnse grondgebied omvatten. Een vrede gebaseerd op rechtvaardigheid is de enige die stabiliteit kan garanderen. In dit geval kan die echter niet worden bereikt. Bovendien weten we al dat Netanyahu deze overeenkomst ook zal verbreken omdat hij oorlogen wil aanwakkeren, waar dan ook, en ook om vervolging binnen en buiten Israël te voorkomen, aangezien hij volgens het Internationaal Strafhof voortvluchtig is en er een arrestatiebevel tegen hem is uitgevaardigd.

Meer dan 67.000 doden, waaronder minstens 20.000 kinderen, bijna 2.000.000 gewonden, de overgrote meerderheid burgers, vrouwen en kinderen. De Gazastrook is veranderd in een eindeloze puinhoop. Kan dit allemaal worden uitgewist in naam van de 'wederopbouw' van Gaza? Alles wat er is gebeurd, kan niet worden uitgewist. Het móét niet worden uitgewist. Absoluut niet. Mensen, Palestijnen, zijn geen nummers, en hun levens zijn net zoveel waard als die van ieder ander. Helaas heeft de internationale gemeenschap Israël laten doorgaan, laten doorgaan met deze verwoesting, deze genocide, deze wreedheid. Op dit punt moet Israël boeten voor wat het in deze twee donkere jaren heeft gedaan. Dit is nodig om te herbouwen. Huizen kunnen worden herbouwd, maar vertrouwen kan niet worden herbouwd zonder dat degenen die zulke gruwelijke misdaden hebben begaan, ervoor boeten. Daarna zal genezing mogelijk zijn. Deze genezing, die alleen mogelijk is nadat Israël voor zijn misdaden heeft geboet, zal het mogelijk maken om van binnenuit een klimaat van vertrouwen te herbouwen.

De afgelopen maanden zijn de Italiaanse pleinen voller dan ooit tevoren in de recente geschiedenis. Miljoenen mensen, veelal jongeren, hebben gedemonstreerd tegen de genocide in Gaza en voor een vrij en onafhankelijk Palestina. Wat vertellen die pleinen ons? Als Palestijn, nog vóór ik ambassadeur en vertegenwoordiger van het Palestijnse volk ben, zeg ik dat de boodschap die van deze pleinen afkomt, is dat je er niet alleen voor staat. Het Italiaanse volk, net als mensen overal ter wereld, in elk land en elke stad, vertelt ons dit: ze zijn er voor ons. Een andere, even belangrijke boodschap die ze ons vertellen, is: jullie zaak is een rechtvaardige zaak, omdat we in staat zijn, zoals de mensen op straat en op de pleinen ons vertellen, om onderscheid te maken tussen de slachtoffers en de daders in dit verhaal. Dit geeft ons hoop voor de toekomst. Een toekomst die dichterbij lijkt, waarin gerechtigheid voor het Palestijnse volk eindelijk zal zegevieren.

Hoe voelt u zich als vrouw en moeder als u denkt aan de duizenden vrouwen in Gaza die gedwongen worden om op straat te bevallen of baby's die zijn gereduceerd tot menselijke skeletten in hun armen te houden? Ik voel me schuldig. Omdat ik warm ben, kan ik mijn kinderen knuffelen. Als moeder, als vrouw, als mens, heb ik het gevoel dat ik niet genoeg kan doen. En dit schuldgevoel, omdat ik iemand ben die kan eten en doen wat ze wil, houdt me 's nachts wakker. De pijn van het niet genoeg kunnen doen om het lijden van deze weerloze mensen te verlichten, heeft me misselijk gemaakt. Een pijn die nog eens wordt verergerd door het feit dat mijn volk, de Palestijnen, door de rest van de wereld niet als mens wordt gezien.

De erkenning van de staat Palestina door Italië. Zo niet nu, wanneer dan wel? Dit is een stap die Italië gisteren, vorig jaar of tien jaar geleden had moeten zetten. Het is hoog tijd. Laten we hopen dat het nu zover is. Anders is het moeilijk om Italië's ware standpunt te begrijpen. Het beweert de tweevolkeren-tweestatenoplossing te steunen, maar hoe kan het die steunen als het de Palestijnse staat, die van het onderdrukte volk is, niet erkent, terwijl de staat van de bezetter te allen tijde erkend en gesteund wordt? Italië moet ook de staat van de onderdrukten erkennen en het recht op zelfbeschikking van het Palestijnse volk erkennen. Het is heel belangrijk dat deze stap nu wordt gezet, om nog een andere reden...

Welke, mevrouw de ambassadeur? Italië heeft onlangs voorwaarden gesteld aan deze erkenning, onder meer door de terugkeer van de gijzelaars en de uitsluiting van Hamas uit regeringsfuncties te vermelden. Nu dit allemaal is bereikt, en aan beide voorwaarden is voldaan, is het tijd voor Italië om deze stap te zetten. Ik hoop van harte dat we dichterbij komen. Met de aankomst van president Abbas in Italië begin november zou dit een kans kunnen zijn voor Italië om eindelijk de rechten van het Palestijnse volk te erkennen.

U noemde Hamas. In een interview met een vooraanstaande Israëlische journalist, Gideon Levy, zei Ehud Barak, premier van Israël en de meest gedecoreerde soldaat in de geschiedenis van de Joodse staat, dat als hij in Gaza geboren was, hij waarschijnlijk een terrorist zou zijn geweest. Hij is niet in Gaza geboren, maar hij is nog steeds een terrorist. Deze definitie van terrorisme, net als andere termen, is onderworpen aan een dubbele maatstaf. De definities van de westerse wereld zorgen er altijd voor dat dezelfde definitie, wanneer er over Palestijnen wordt gesproken, een uitzonderlijk karakter krijgt. Neem bijvoorbeeld de kolonisten in de nederzettingen en wat ze doen, de misdaden die ze begaan, bewapend door extremistische ministers, de gewapende aanvallen die ze uitvoeren in Palestina, waarbij ze doden, verwonden, in brand steken en huizen en land vernietigen. Hun daden kunnen niet worden gereduceerd tot generiek kolonistengeweld. Ze plegen zeer specifieke en herhaalde criminele handelingen. Zonder enige gevolgen, met volledige straffeloosheid. Dit geldt ook voor het internationaal recht. Er is een recht op verzet, volgens het internationaal recht, maar dit recht wordt Palestijnen ontzegd. Ondertussen wordt de bezetting, illegaal volgens het internationaal recht, getolereerd. Het internationaal recht wordt verschillend geïnterpreteerd, afhankelijk van wie het geacht wordt te handhaven. Wat we mogen verwachten, en waar we voor moeten vechten, is dat Israël betaalt voor de wreedheden die het heeft begaan, wat het internationaal recht verbiedt.

Het is van groot belang dat definities worden gerespecteerd en dat de internationale gemeenschap dezelfde criteria voor iedereen hanteert, zonder uitzonderingen voor Palestijnen en hun rechten. Een duidelijk voorbeeld hiervan is dat als een Palestijn in zijn dorp wordt aangevallen door terroristische kolonisten en zich tegen deze aanval verdedigt, hij als terrorist wordt bestempeld. Dit is Israëls gebruik van deze terminologie om te voorkomen dat Palestijnen tegen deze aanvallen worden beschermd, een manipulatie van de term "terrorist", die de internationale gemeenschap niet mag tolereren.